شرح تجربه
یکی از دبیران پرورشی با انگیزه و مجاهد فرهنگی این مرز و بوم می‌گفت: در حیاط مدرسه چادری با داربست بنا کردم و سه روز در هفته، روزی دو ساعت در آن مکان به دانش آموزان صحیح خوانی نماز را آموزش می‌دادم. این مربی تربیتی در ادامه تصمیم می‌گیرد برای بچه‌هایی که نماز تقریباً کاملی بجا می‌آورند گواهینامه نماز صادر نماید لذا بر سردر چادر موجود تابلویی بزرگ نصب می‌کند بدین مضمون: “محل صدور گواهینامه نماز”.
البته، در این تجربه، مربی کسی را مردود نمی کند بلکه به افراد فرصت تمرین بیشتر داده و زمان آزمون بعدی آنها را در فرمهایی شکیل وزیبا به آنها ارائه می‌کند. همچنین برای ترغیب دانش آموزان به دریافت “گواهینامه نماز” علاوه بر هنجار سازی در مراسم صبحگاه، می‌توان امتیازاتی از قبیل شرکت در اردوهای فصلی، مسابقات ورزشی و جنگ‌های شادی و فرهنگی را فقط به افراد دارای گواهینامه اختصاص داد. این تجربه را می‌توان همچنین:”دریافت گذرنامه بهشت”، “کارت ورود به آسمان”، “باقدسیان”، “معراج مؤمن” ویا طرح “اول مایحاسب به العبد” و امثال آن نامید.
هدف از اجرای تجربه
فراگیری صحیصح خوانی نماز، هنجارسازی پیرامون اداء کامل فریضه صلاه در دوران نوجوانی
نکته مرتبط تکمیلی
نماز یک نوع تمرین وظیفه شناسی است. کسی که به نمازهای روزانه پایبند باشد لااقل خود را به انجام یک وظیفه مقید کرده و عادت داده و همین عادت مانعی در برابر بی بندو باری و سهل انگاری اونسبت
به انجام وظایف دیگر و نیز عامل پیشرفت او در زندگی است. قرآن کریم می‌فرماید : «استعینوا بالصبرو الصلوة» یعنی در راه زندگی از شکیبایی و نماز کمک بگیرید.
بنی‌ثقیف یکی از قبایل بزرگ اسلام در سال هشتم هجرت، اعلام آمادگی کرد که به اسلام ایمان آورد و لی از خواندن نماز معاف باشد حضرت رسول (صلی الله علیه و آله ) فرمودند: «. . . . وَ امّا الصَّلوة َفاِنَّه لا خَیْرَ فی دینَ لا صَلاة فیه»
یعنی«. . . . اما در مورد نماز، مسلمان شدنی که با نماز خواندن همراه نباشد ارزشی ندارد. . . »
چه بسا افرادی هستند که علی رغم این همه اهمیت نماز و تأکید اسلام به اداء کامل این فریضه، متأسفانه تا سنین پنجاه، و شصت سالگی و بعضاً تا پایان عمر هم، نمازشان را اشتباه یا ناقص به جا می‌آورند و چه زیباست انجام این قبیل تجربیات که در همان اوان کودکی و نوجوانی به فرزندانمان صحیح خوانی و اداء کامل این فریضه واجب را بیاموزیم زیرا که به تعبیر معروف: “الدرس فی الصغر کاالنقش فی الحجر” است و توگویی با انجام این تجربه این نقش را در سن کودکی بر سنگ حک می‌کنیم که ماندگار بماند و ذخیره‌ی آخرتمان گردد.
برگرفته از سایت بچه های بهشت
http://b-behesht.ir/
