یکی از آثار ازدواج بسترسازی تقوا و پرهیز از گناهان است. با اشباع غریزه جنسی در زن و مرد، زمینه برخی از گناهان، از بین می رود، این که در قرآن کریم، از کسی که ازدواج کرده به محصن و محصنة تعبیر شده ** نساء.25.***، به خاطر این است که زن و مرد، با ازدواج در حصن و سنگر مستحکمی قرار می گیرند و خود را نگه می دارند، تا وسوسه های شهوانی در آنان اثری نگذارد**قاموس قرآن. ج 2، ص 149.***؛ بلکه با ازدواج بستر بسیاری از گناهان و دیگر نیز رخت بر می بندد؛ زیرا پذیرفتن مسئولیت تأمین زندگی و تربیت فرزند، انسان را به استفاده بهینه از عمر وا می دارد و برای گناه و معاشرت گمراه کننده، جایی باقی نمی گذارد؛ از همین رو است که پیامبر اکرم (صلی الله علیه وآله) فرمود: من تزوج فقد أحرز نصف دینه فلیتق الله فی النصف الباقی؛ کسی که ازدواج کند، نیمی از دین خود را نگاه داشته و برای نگهداری نیمی دیگر باید تقوای خدا را در پیش گیرد** امالی، شیخ طوسی، ص 518، مجلس هجدهم؛ بحارالانوار، ج 100، ص 219.***.
هم چنین در تفسیر آیه هن لباس لکم و انتم لباس لهن **بقره/187.*** زنان برای شما لباسی هستند و شما (نیز) برای آنان لباسی هستید. برخی مفسران گفته اند: همان گونه که انسان، با لباس از گزند سرما و گرما و آسیب های پوستی، در امان می ماند، زن و مرد با ازدواج، یکدیگر را از گناه نگه می دارند** ر.ک: روض الجنان، ج 3، ص 51 و تفسیر نمونه، ج 2، ص 133.***.

برگرفته از کتاب