علی را دیدند جامه ای خشن را به پنج درهم خریده است و دیدند که جامه ی وصله کرده به تن دارد، در این باره از آن جناب پرسیدند که تو امام و پیشوایی، این چه جامه ای است که به تن داری؟
فرمود:«تا اهل ایمان به من اقتدا کنند، (و از پوشیدن لباس های فاخر چشم پوشند) دل با چنین جامه ای به خشوع آید، و نفس احساس ذلّت و خواری کند، و نیز در پرداخت قیمت آن رعایت اقتصاد شده است.»
و در روایتی فرمود:«این جامه به شعار و روش صالحان شبیه تر است.»

لباس وصله دار

هارون بن عنتره از پدرش نقل می کند که در زمستان، در خورنق بر علی(ع) وارد شدم، دیدم قطیفه ای کهنه و پاره بر دوش دارد و از سرما ناراحت است.
گفتم:خداوند از بیت المال برای تو و خاندانت نصیبی داده، چرا از آن بهره ای نمی گیرد؟
فرمود:«از بیت المال برای خود چیزی نمی گیرم و این قطیفه را هم از مدینه با خود آورده ام.»(12)
لباسش وصله دار بود و خود آن را وصله می زد و خود در سخنی فرموده بود:«به خدا قسم، آن قدر بر این لباسم (بالاپوشم) وصله زدم که از وصله زننده آن شرمسار می شوم.»(13)

ساده زیستی علی(ع)

صالح گوید جدّه ام نقل می کرد: هنگام عبور از راهی، علی(ع) را دیدم، بار خرما به دوش گرفته بود و به منزل می برد، جلو رفتم و سلام کردم. جواب سلام مرا داد، عرض کردم:«بار خرما را به من بده، من به مقصد برسانم.»
(با توجه به این مطلب که زمان خلافت آن حضرت بود.)
در پاسخ فرمود:«ابو العیال احق بحمله»؛ «سرپرست خانواده و فرزندان، سزاوارتر به حمل آن است.»
سپس به من تعارف کرد و فرمود: «از این خرماها بخور.»
عرض کردم:«خیلی ممنون، میل ندارم.»
آن حضرت به منزل خود رفت، روز جمعه بود، منتظر بودیم برای امامت نماز جمعه (به مسجد) بیاید.
هنگامی که آن حضرت به مسجد آمد، دیدم همان روپوشی که خرما را در میان آن ریخته بود و به منزل می برد، مانند عبا، آن را به تن کرده و با همان لباس ساده که مقداری پوست خرما به آن چسبیده بود و دیده می شد، نماز جمعه را خواند.(14)

برگرفته از کتاب