وظیفه شناسی در خانه به سبک پیامبر اعظم (صلی الله)

11 دی 1395 نظرات (0) بازدید :

از آثار تربیتی زندگی رسول اکرم صلی اللَّه علیه و آله این بود که به زندگی خانوادگی و زناشویی اهتمام می ورزید. حقوق آنان را محترم می شمرد و به زحمت و تلاش آنها ارج می نهاد و در امور زندگی همراه و با اهل خانه همگام می شد و هیچ گاه از انجام وظیفه متقابل روگردان نبود؛ دام خانگی را خود می دوشید. (153)
فراتر از وظایف مشترک، از خانواده چیزی نمی خواست. چنانکه عائشه نقل می کند: رسول اکرم صلی اللَّه علیه و آله لباسش را می دوخت، کفش خود را وصله می زد و هر آنچه باید یک مرد درباره خانواده اش انجام دهد، او هم دریغ نمی کرد. (154) همچنین آن حضرت، با اهل خانه مهربان و مدارا پیشه بود و دیگران را بر رعایت آن فرا می خواند و می فرمود:
هر کسی دارای بدی و خوبی است و این دو را باید درباره خانواده، با هم نگریست؛ اگر کسی خصلت زشتش را باز می دارد، خوی دیگر زیبایش باز می گرداند. (155)

نکته و نتیجه

دستاورد تربیتی این بحث چند چیز است:
الف: استحکام خانواده در پرتو درک مسئولیت متقابل و انجام دادن وظیفه برابر رونق می گیرد. چنانکه امام صادق علیه السلام می فرماید:
کان رسول اکرم صلی اللَّه علیه و آله یحلب عنز اهله؛ (156)
رسول خدا صلی اللَّه علیه و آله، دام خانگی را می دوشید.
همچنین امام صادق علیه السلام درباره امام علی علیه السلام و حضرت فاطمه علیه السلام فرمود:
کان امیرالمومنین علیه السلام یحتطب و یستقی و یکنس و کانت فاطمه تطحن و تعجن و تخبز؛ (157)
غلی علیه السلام هیزم جمع می کرد، آب می آورد و جارو می کرد و حضرت زهرا گندم ها را آسیاب می کرد و نان می پخت.
ب: با گذشت و بردباری، بستر خانوادگی گرم و گرامی می گردد.
چنانکه رسول اکرم صلی اللَّه علیه و آله بدان اهتمام می گماشت. از عیب و زیاده خواهی بعضی از همسران خود می گذشت و با آرامی و مدارا پاسخ نه می گفت. او برای تادیب اهل خانه، تنها از کناره گیری بهره می جست. (158)
ج: نشانه های دیگر صفا و سلامت در میان اهل خانه، حرمت و حریم است؛ پیامبر اسلام صلی اللَّه علیه و آله همه افراد، از جمله اهل خانه را با احترام نام می برد و باری هر کسی، حتی مرکب و سلاحش و کنایه توام با احترام می گذاشت. (159) آن حضرت جناب خدیجه را بسیار گرامی می داشت، حتی پس از رحلت وی به دوستانش نیکی می کرد. عائشه می گوید: روزی رسول اکرم صلی اللَّه علیه و آله گوسفندی را ذبح کرد و فرمود: آن را برای دوستان خدیجه ببرید؛ وقتی انگیزه آن حضرت را از این کار پرسیدم، فرمود:
من دوستان خدیجه را دوست دارم. (160)
البته خدیجه هم در برابر رسول اکرم صلی اللَّه علیه و آله چنین رفتاری داشت؛ آن حضرت را بسیار دوست می داشت؛ در شرایط دشوار رسالت و غربت آن حضرت، با ثروت و سرمایه اش مددکار او شد و نخستین زنی است که به آن حضرت ایمان آورد. او تا وقتی که زنده بود پیامبر صلی اللَّه علیه و آله همسر دیگری انتخاب نکرد تا آنجا که درباره خدیجه فرمود: او یکی از چهار زن برتر بهشت است. زنان دیگر: فاطمه زهرا علیه السلام حضرت مریم علیه السلام و آسیه دختر مزاحم و همسر فرعون هستند اکنون سخن را با جمله ای از آن بزرگوار به پایان می بریم.
خیرکم، خیرکم لاهله و انا خیرکم لاهلی، (161)
بهترین شما، برترین شما نسبت به خانواده اش است و من نیز بهترین شما برای خانواده خود هستم.
آری، زنان را جز بزرگوار، احترام نمی گذارد و جز آدم فرومایه، بدی و اهانت نمی کند؛
ما اکرم النساء الا کریم و لا اهانهن الا لئیم. (162)

برگرفته از کتاب (تربیت نبوی)

http://www.ghadeer.org/Book/1315/207742